Rare jongens, die Finnen

Twee dagen zijn we (Leen en Ward) nu hier in Lappeenranta. Sinds zaterdag is ook Pieter komen aansluiten. Hij was, zoals jullie weten, al even langer in Finland. En het moet het gezegd worden: Pieter heeft zich al goed geïntegreerd. Toen we hem voor het eerst zagen, moesten we meer dan eens kijken om zeker te weten dat het Pieter was en niet een of andere Fin.

Het enige wat ontbreekt bij Pieter, op de taal na dan, is verlegenheid. Ze zeggen dat Finnen eerder gesloten mensen zijn en na 2 dagen kunnen we dit, met enige voorzichtigheid bevestigen. Wanneer op straat een Fin ons pad kruiste, was de kans zeer groot dat het kopje naar beneden ging in plaats van een vriendelijke knik. Ook wanneer je in de winkel de kassierster vriendelijk begroet, lijkt het alsof ze niet durven iets terug te zeggen. Nochtans leren kinderen van 9 jaar reeds Engels op school. Blijkbaar remt de verlegenheid alsook de schrik om fouten te maken hen af om niet meer dan het hoogstnodige te zeggen.

Ook wanneer je iets wil vertalen van de bordjes in de winkel moet je geluk hebben dat de mensen durven te vertalen. En hun hulp heb je af en toe wel nodig. Winkelen in het Fins is echt een uitdaging. Het enige woord dat we tegenkwamen dat een beetje lijkt op hetgeen we kennen is kiivi, wat kiwi betekent. De moeilijkheid ligt hem dan ook in de juiste combinatie maken tussen bordje en product. Kijk maar eens naar onderstaande foto...

Fins is een uitdaging

Misschien is het je opgevallen op bovenstaande foto. De prijzen vallen toch nog best mee? Toch als je weet dat bovenstaande prijzen voor eieren zijn. Het gaat hier dan ook om een bordje van de Finse supermarkt....LIDL (Lidl is natuurlijk Duits). Inderdaad, 'De Lidl' is ook hier de supermarkt met betaalbare prijzen. 20 minuten wandelen of niet. Het is het waard. De plaatstelijke Valintatalo die juist naast ons kotgebouw staat, is handig qua afstand, maar niet gezond voor de portemonnee.

Of Finnen echt gezond eten kunnen we na deze korte periode nog niet met 100% zekerheid zeggen, maar we hebben toch een vermoeden dat er redelijk wat vlees wordt gegeten. Een klein pakje vlees hebben we niet gevonden in Lidl. De kleinste verpakking bevatte 5 stukken vlees en dan moest je al goed zoeken om zo'n pakje te vinden. Veel vlees eten mag dan nog niet zo speciaal zijn. Melk drinken bij je warme lunchmaaltijd is in onze ogen toch vrij vreemd.

Wat ook vrij opmerkelijk was, waren de speelautomaten die aan de kassa van de Lidl stonden. Bij het verlaten van de Lidl waren deze dan ook nog eens allemaal bezet!

Eventjes ontspanning in Lidl

Het eerste weekend zit erop. Stilaan zijn we hier volledig geïnstalleerd. De nodige keukenspullen werden nog gekocht in tweedehandswinkels, een fiets werd gevonden en de eerste kennismaking met de universiteit is achter de rug. En we moeten zeggen de eerste impressie was zeer positief. Morgen begint de oriëntatieweek op de unief officieel. In een volgend verslagje zullen we dan ook de eerste indrukken van Lappeenranta University of Technology neerschrijven. Ook een voorstelling van het stadje Lappeenranta komt eraan. Enkele beelden zijn al in onderstaand filmpje, gemaakt door Leen, terug te vinden.

Tot de volgende

Welkom in LappeenRAINta

26 augustus 2016. De wekker gaat. Vroeg. 'Veel te vroeg', zou je onder normale omstandigheden denken. Maar vandaag is anders. Vandaag is eindelijk het moment aangebroken dat al maanden in grote letters stond aangeduid op de kalender 'ERASMUS'. Een slordige 2000 km moet er overbrugd worden tot de plek die zo'n 5 maanden onze thuisbasis zal worden, Lappeenranta.

Vertrekken in T-shirt en short richting Finland. Een ongewone combinatie zou je denken, maar we werden er toe gedwongen. Met temperaturen boven de 34 graden was 26 augustus de warmste dag van het jaar in België. Dan ga je toch zeker niet in lange broek en pull vertrekken, ofwel? 

Wel, het moment dat we rond 10u45 op het eerste vliegtuig richting Oslo stapten, begonnen we ons de vraag te stellen of het wel zo verstandig was. Zowat iedereen rondom was net iets warmer gekleed. Wanneer we landden op Oslo was het uitzicht net iets anders in vergelijking met Zaventem en dan hebben we het niet alleen over de bomen. Bewolkt, redelijk wat wind en een natte tarmac is een goede omschrijving van hetgeen we daar zagen. We konden alleen maar hopen dat het in Finland iets meer zomers weer zou zijn. 

Het grijze Oslo

Na een wachttijd van ongeveer anderhalf uur in herfstig Oslo Airport konden we vertrekken richting Helsinki Airport. Na ongeveer 2,5 uur vliegen was het dan zover. We doken terug onder het wolkendek om zowaar Helsini Airport in de regen te zien. Gelukkig moesten we ons niet buiten de muren van de luchthaven begeven om onze trein te halen. Onder de indruk zijnde van de gratis WiFi op de trein, ging die 2 uur durende trip richting Lappeenranta best wel snel voorbij. Daarnaast zat de trein vol met uitwisselingsstudenten, waaronder zelfs onze toekomstige flatgenoten. De eerste kennismaking in real-life was een feit. 

De aankomst in Lappeenranta zullen we ons blijven herinneren. 's Morgens vertrekken met 30+ temperaturen in het zonnige België om s' avonds rond 20 uur in een regenachtige 16 graden toe te komen. Al een geluk dat een 'driver' van de universiteit ons kwam ophalen om ons voor de deur van ons appartement af te zetten. Op het eerste zicht ruime appartementen die hier en daar toch iets properder hadden gemogen, maar kom we hadden toch al een bed. En een goed dutje ging deugd doen, aangezien die Finnen een uurtje voorlopen op ons...

WAT VOORAFGING

Hallo iedereen,

Ward hier. Het is bijna zover. Bijna vertrekken we op Erasmus richting Finland. Voor één van ons drieën komt het zelfs heel dichtbij. Morgen namelijk! Nietwaar Pieter?

Nadat we in november 2015 onze aanvraag indienden voor een Erasmusuitwisseling, kregen we een maand later de bevestiging. Congratulations! stond er geschreven. Het moment dat ik dat woord las, herinner ik me nog goed. Pieter en Leen stonden voor de klas te presenteren, terwijl ik om de 5 minuten mijn mails checkte. Wetende dat we elk moment de verlossende mail zouden krijgen, was voor een keer die gsm toch toegelaten zeker? En daar was die mail plots. Duimpje omhoog richting Pieter en Leen. Ze begrepen het maar al te goed wat ik met dat duimpje bedoelde. De papiermolen kon worden opgestart.

En of er een en ander moest worden geregeld. Attest hier, certificaat daar... om nog maar te zwijgen van al het heen-en weer gemail om die Learning Agreement in orde te krijgen. Het was het waard zeker? Nu kunnen we die lessen volgen die we wilden. Laten we hopen dat we goed hebben gekozen. Maar nu de stress van alle paperassen weg is, is de volgende stressoorzaak daar weer. Wat moeten we nu allemaal meenemen in die koffer(s)?

Pieter zijn koffer zal wel gevuld zijn, aangezien hij morgen opstijgt richting Lappeenranta. Maar die koffer(s) van Leen en mij...tja dat is nog even wikken en wegen van wat gaat er mee en wat niet. Het is dan ook geen 10 dagen reis. Wij gaan iets langer weg zijn. Hoe lang precies? Dat kunnen we nog niet zeggen, maar alleszins toch enkele maanden. De lessen starten daar al op 5 september. Buitenlandse studenten worden zelfs al verwacht op 30 augustus voor de orientation days. Einde van de examens ligt rond Kerst.

Het heeft lang geduurd alvorens ik definitief had beslist om deze blog op te starten. Bij deze is het eerste bericht een feit. Dat er nog vele mogen volgen met de avonturen die we zullen beleven. Moesten er geen nieuwe berichten komen, kan dat twee dingen betekenen:

• Ofwel beleven we geen avonturen: laten we hopen van niet!
• Ofwel beleven we zo veel avonturen dat er geen tijd is voor een blog bij te houden: we doen ons best om toch af en toe iets te schrijven

Toedels,

Ward (Leen & Pieter)