De excuuspost

Waar moeten we beginnen? Er zijn tussen de trips naar Tallinn en Sint-Petersburg veel leuke activiteiten gepasseerd die we met jullie willen delen. Deze, samen met de groepswerken, hebben ervoor gezorgd dat we niet de tijd hadden om de blog up-to-date te houden. We nemen jullie mee op een 2-daagse hike, vullen onze maag met 'la cuisine française', introduceren jullie tot het 'local family'-program en.....ja ja misschien valt er wel iets lezen en zien van de Aurora Borealis,  beter gekend als het Noorderlicht. Hier gaan we!

's Avonds is meestal het moment waarop er aan de blog wordt gewerkt. Als de avonden worden opgevuld met andere activiteiten betekent dat natuurlijk dat er geen nieuwe blogupdates worden geschreven. Eén van de avonden hebben we bijvoorbeeld een Franse avond, of beter Soirée Française, gehouden. Deze avond werd uitgedacht door onze Franse vrienden Johann (kotgenoot van Ward), Eloïse (Leen haar kotgenote) en Baptiste (de vriend van Eloïse die op bezoek kwam). Dankzij Baptiste, de koerier van dienst, kwamen er Franse gerechten op tafel met bijhorende Franse wijn. Franse saucisson, camembert, quiche enz. Het was er allemaal. En natuurlijk, voor een keer werd het Engels ingeruild voor het Frans. 

Ook de avond erop was er geen moment in het tijdschema dat zei 'blog schrijven'. We besloten namelijk om de volgende middag goed gepakt met de fiets richting Taipalsaari te gaan. Misschien zegt de naam Taipalsaari jullie iets. Het was namelijk niet de eerste keer dat we die richting uitgingen. Deze keer zouden we er geen hike trip van maken, maar een 2-daagse bike-hiketrip. Het startpunt van de wandeling bevond zich namelijk op zo'n 20 km van onze woonplaats. En hoe kan je die 20 km beter overbruggen dan met de fiets? Toch? Met een rugzak is dat natuurlijk wel al iets lastiger.... 

Alhoewel we probeerden om zo veel mogelijk mensen mee te krijgen, was er slechts één iemand, Jan een Duitser, die de tijd had om ons te vergezellen tijdens de eerste dag. In totaal gingen we zo'n 20 km wandelen over de twee dagen, waarvan we 12 km nog op de eerste dag moesten zien af te leggen om onze overnachtingsplaats te bereiken. Aangezien we pas later konden vertrekken dan gepland, ging het een race worden tegen de ondergaande zon. Zouden we onze slaapplaats nog bereiken voor het donker werd of niet?

Na zo'n 9 km gewandeld te hebben, namen we afscheid van Jan. Hij kon jammer genoeg niet blijven overnachten in het bos. Op dat moment hadden we nog een goede 3 km voor de boeg en de donkerte nam alsmaar toe. De laatste 1,5 km was dan ook een tocht door het donker. Gelukkig hadden we een licht mee, anders was het zo goed als onmogelijk geweest om de markeringen te vinden. Het feit dat de laatste honderden meters door het midden van het, soms moerassige, donkere bos liepen, maakte het er niet beter op. Het scheelde niet veel of we hadden zelfs onze overnachtingsplaats voorbijgelopen. 

Aangekomen aan de schuilplaats stelden we twee dingen vast: 1) er was zo goed als geen houtvoorraad 2) het begon te miezeren. Punt twee konden we niet veel aan veranderen. Dat is het risico dat je neemt. We konden enkel hopen dat het zou stoppen, of zeker en vast niet verergeren. Voor punt één zat er maar één ding: zelf hout gaan verzamelen en hakken. We hebben er goed op moeten inhakken met die botte bijl. Genoeg hout verzameld, konden we beginnen met het vuur aan te maken en ons avondmaal voor te bereiden. Zat het vlees toch zeker niet nog in de rugzak van de naar huis gekeerde Jan? Het werd dus ongewild een vegetarische maaltijd. 

Na een fris nachtje in het bos was het tijd om het resterende traject van de 20 km lange trip te doen. Er restte ons nog zo'n 8 km te wandelen en dan was er natuurlijk ook nog de fietstocht terug naar Lappeenranta. En aangezien er nog naar school moest worden gegaan, kon er niet lang getreuzeld worden. Het was wel raar het gevoel om 's morgens wakker te worden en eindelijk te kunnen zien waar je eigenlijk hebt overnacht.

Eén van de dingen die iedereen wil gezien hebben is natuurlijk de Aurora Borealis, ofwel het Noorderlicht. De magie van de noorderlichtfoto's op internet of de beelden van Tom Waes spreken natuurlijk tot ieders verbeelding. Velen zetten het zien van het Noorderlicht dan ook op hun bucket list en wij zijn daar geen uitzondering op. Zowat iedere uitwisselingsstudent moet hier een of andere applicatie hebben die waarschuwt voor hoge activiteit. En na enkele lange avonden of vroege ochtenden kunnen we zeggen: we hebben het gezien!

Daarnaast is ook het 'local family'-programma van start gegaan. Zoals de naam het zegt, wil dit programma de uitwisselingsstudenten in contact brengen met lokale families. Hierdoor kunnen wij iets bijleren over de Finse cultuur, maar hopen wij ook de Finse families iets te kunnen leren over België. We zullen in de komende posts vertellen over onze ervaringen met dit leuke initiatief.

Vorige week was er ook bezoek uit België. Na een goede maand elkaar niet in het echt (er is natuurlijk Skype) te hebben gezien, kon Ward drie dagen lang Lappeenranta tonen aan zijn ouders.


Tijdens hun bezoek hadden mijn ouders geluk. Het erg zonnige weer nodigde uit om een fietstocht te maken, wat we dan ook gedaan hebben. De vrij vlakke 50 km lange trip rond een deel van het Saimaameer was een ideale en sportieve manier om hen te laten kennismaken met de omgeving - Ward


Voilà we zijn aan het einde gekomen van de tweede post in drie dagen tijd. Hopelijk hebben jullie nu een beter beeld van welke toffe activiteiten er ons van weerhouden om te schrijven. Tot slot nog een compilatievideo van enkele activiteiten die we de afgelopen weken hebben gedaan.

Groetjes vanuit het 6 graden warme Finland