betekent zoveel als 'hallo iedereen' in het Fins, maar dat was waarschijnlijk wel te verwachten. Ja, die eerste les Fins vandaag was toch even schrikken. Het klinkt als een vreemd taaltje, maar eenmaal neergeschreven ziet het er nog een stuk ingewikkelder uit. Nochtans beweert de prof dat het helemaal niet zo moeilijk is als het lijkt. We zullen zien of we er ook zo over denken binnen enkele weken op het examen. Een uitdaging wordt het in ieder geval!
Flashback naar ergens midden vorige week. Zoals wel vaker, gingen we even na wat de weersvoorspellingen waren voor de komende dagen. Het weer kan hier namelijk nogal variabel zijn. Vooral de regenfactor speelt een belangrijke rol. Tot ons groot jolijt zag het ernaar uit dat het zaterdag een 'zomerse' dag zou worden. Het idee rees dan ook meteen om een fietstocht te maken. Het werd afwachten of die zomerse verwachtingen zouden moeten worden bijgesteld. Vrijdagavond werd er nog steeds een zonnige zaterdag verwacht. Ons fietstochtje kon doorgaan!
Er restte ons nog enkel de route uit te stippelen. Onze favoriete zoekmachine gaf bij het ingeven van de woorden 'biking' & 'lappeenranta' het plaatsje Taipalsaari op als het ideale fietspunt. Gelegen op zo'n 15 km van onze uitvalsbasis Lappeenranta leek dit het perfecte eerste tripje. De weg ernaartoe was volgens menig website de garantie op prachtige zichten van het Saimaa-meergebied. Omgeven door een labyrinth van waterwegen wordt het beschreven als een van de mooiste routes van Finland.
In plaats van een 30 km heen-en terug naar Taipalsaari besloten we op aanraden van Pieter de tocht iets uitdagender te maken. Het zou een lus worden van ongeveer 54 km langs de plaatsjes Taipalsaari, Toijansalmi en Vehkataipale zoals je kan zien op de kaart. Pieter had deze route al eerder gedaan en was dan ook vanzelfsprekend onze gids.
Kort na de middag vertrokken we met ons vieren. We kregen namelijk gezelschap van Leens Franse flatgenoot Eloïse. Na nog geen 10 km op de pedalen trappen, hielden we onze eerste break aan een van de vele inhammen van het Saimaameer. Na een mislukte poging om bootje te varen samen met een Fin (die deed alsof hij geen Engels kon) installeerden we ons op een van de steigertjes om rustig nog iets te eten, genietend van de omgeving. Het plaatsje leek als een plek waar de Finnen zich terugtrekken tijdens de zomer. Om de zovele meters was er namelijk een cottage te spotten, verstopt tussen de bomen.
In plaats van een 30 km heen-en terug naar Taipalsaari besloten we op aanraden van Pieter de tocht iets uitdagender te maken. Het zou een lus worden van ongeveer 54 km langs de plaatsjes Taipalsaari, Toijansalmi en Vehkataipale zoals je kan zien op de kaart. Pieter had deze route al eerder gedaan en was dan ook vanzelfsprekend onze gids.
Er was zon en er was water. Dat is een combinatie die uitnodigt om het zwemgerief uit te halen. Het moet zowat het belangrijkste kledingstuk zijn dat Pieter mee heeft, zijn zwembroek. Het was namelijk niet de eerste keer dat we het water waren ingegaan. Enkele dagen ervoor en enkele graden frisser waren we al eens het Saaimameer ingegaan. Bewijs daarvan zijn onderstaande foto's. Al waren het vooral Pieter en Leen die toen het koude water het best konden verdragen.
Ook nu was het toch even wennen aan de temperatuur van het water. Eenmaal je helemaal nat bent en genoeg blijft bewegen, valt het best wel mee. Het koudste moment is er pas wanneer je uit het water komt.
Na toch even wat tijd gespendeerd te hebben op dit rustige plekje besloten we dat we misschien eens verder moesten gaan fietsen. Het grootste deel van de tocht lag nog op ons te wachten. Slechts een kleine kilometer verder gefietst, besloten we te stoppen aan het punt 'kuivaketvele hill' dat aangeduid stond als uitzichtpunt.
Het vervolg van onze trip bracht ons langs de prachtige oevers van het Saimaameer tot in Taipalsaari. Taipalsaari heeft behalve een mooi onderhouden kerkje eigenlijk niet veel te bieden, net zoals de andere plaatsjes die we passeerden. Wel was het zo dat eenmaal Taipalsaari gepasseerd het mooi afgescheiden fietspad ophield en we op de weg moesten rijden. Die weg was ook niet altijd verhard. De brede, afgescheiden fietspaden, die de fietsers zoveel mogelijk trachten te beschermen, waren even nergens te bespeuren. Het is zelfs zo dat er zelfs 'fietstunnels' bestaan om de baan over te steken zonder dat je het kruispunt over moet.
Het vervolg van onze trip bracht ons langs de prachtige oevers van het Saimaameer tot in Taipalsaari. Taipalsaari heeft behalve een mooi onderhouden kerkje eigenlijk niet veel te bieden, net zoals de andere plaatsjes die we passeerden. Wel was het zo dat eenmaal Taipalsaari gepasseerd het mooi afgescheiden fietspad ophield en we op de weg moesten rijden. Die weg was ook niet altijd verhard. De brede, afgescheiden fietspaden, die de fietsers zoveel mogelijk trachten te beschermen, waren even nergens te bespeuren. Het is zelfs zo dat er zelfs 'fietstunnels' bestaan om de baan over te steken zonder dat je het kruispunt over moet.
Het laatste deel van onze tocht bracht ons weer op verharde weg. Toijansalmi bridge was het volgende uitzichtpunt waar we niet anders konden dan even te stoppen...
Met het einde van de tocht in zicht begonnen we te brainstormen hoe we deze prachtige dag op gepaste wijze konden afsluiten. Aperitieven op 'het strandje' aan het meer leek ons meer dan gepast. Gezellig aperitievend tot plots iemand de watertemperatuur als 'quite warm' beschrijft. En je weet wat dat betekent...
En om af te sluiten nog een videoverslagje van de hele dag.
Tot de volgende post!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten