Wildernis van Repovesi

Oef, we hebben terug wat tijd gevonden om te schrijven. Gelukkig maar, want morgen vertrekken  we richting Tallinn. Als we nu niet de tijd hadden gevonden voor deze post, zou het nog wel even geduurd hebben alvorens jullie nog iets van ons zouden gehoord hebben. Volgende week hebben we dus hopelijk een leuk verslagje van onze 3 daagse citytrip naar Tallinn. Nu eerst een overzicht van de hoogtepunten van afgelopen week.

Vrijdag was het feest. Het was namelijk Pieters 21ste verjaardag. Eindelijk kunnen we hem als geheel volwassen beschouwen, of toch op papier . De lokale bakker/patissier hebben we hier nog niet gevonden, maar dat is toch niet erg. We maken wel zelf onze taart(en). Zo gezegd, zo gedaan. De voorbereiding van ons taartenfestijn kon beginnen. Er ging namelijk heel wat volk komen proeven. Pieter heeft hier al de nodige faam verworven wat betreft zijn bakkerskunsten.

Deze keer kon hij het echter niet alleen en werden er wat behulpzame handen toegestoken. Samen met die behulpzame handen werden er zo'n 7 tal taarten/cakes gemaakt. Het leek een hele voorraad te zijn, maar niets was minder waar. Eenmaal het volk kwam toegestroomd, werden de gebakjes gretig naar binnen gesmikkeld. 'Ons' cadeautje, een vishengel, was voor Pieter de kers op de taart. Het was liefde op het eerste gezicht...

Na het feest kwam de ontnuchtering de volgende morgen. Er stond namelijk een 12 km lange hiking trip op het programma. De wandeling was georganiseerd door ESN Lappeenranta, de studentenorganisatie voor uitwisselingsstudenten. Plaats van  de wandeling? De wildernis van Repovesi National Park. Het 15 km² grote gebied is één van de meest spectaculaire wildernisgebieden van Zuid-Finland en is dan ook zeer populair bij wandelaars. Het heuvelachtig bosgebied van dit 'kleine lapland' herbergt nog wilde dieren, waaronder bruine beren, elanden en lynxen.

In vergelijking met de wandeling die we eerder deden, was deze wandeling een stuk uitdagender. Het ging op en neer, rotsen die moesten beklommen worden, voeten die nat werden, een oneffen terrrein enz. Iets anders wat opviel, was het aantal mensen dat we passeerden. Het was duidelijk dat dit gebied geliefd was door zowel de eendags-wandelaar als de meer avontuurlijke wandelaar. Ze keken nogal op, wanneer de rust verstoord werd door 40 luidruchtige uitwisselingsstudenten. De omvang van de groep betekende ook dat de kans op het spotten van wilde dieren werd herleid tot 0.

Jammer, maar gelukkig waren er nog die prachtige vergezichten vanop de hoger gelegen punten. Om die plaatsen te bereiken, moest er wel wat geklommen worden. Voor de een was dit een kleine uitdaging, voor de ander stelde dit niets voor in vergelijking met het echte hooggebergte. Eenmaal het hoogste punt bereikt, had je ondanks het grijze weer een mooie kijk op het typisch (Zuid)Finse Landschap: bos (den & berk) en meren.

Bij sommigen was de opluchting groot, wanneer we de lunchplaats hadden bereikt. Wat ze niet wisten, was dat het het grootste 'avontuur' nog moest komen. Het meeste klimwerk bevond zich namelijk in het tweede deel van de wandeling, inclusief wat klauterwerk in nabijheid van water. Een droge broek was niet gegarandeerd als je voor deze route koos.

Moe (sommigen toch) maar voldaan, stapten we terug de bus op richting Lappeenranta. Afsluiter van de dag: sauna. Kan het meer Fins?

Een ander sauna-moment was er maandagavond tijdens de Finse avond, alweer georganiseerd door ESN Lappeenranta. Jammer genoeg, was Pieter te laat om zich in te schrijven en kon hij er niet bij zijn. Naast de combinatie van 'sauna' en 'duik in het meer' was er ook nog tijd voorzien voor het bakken en proeven uiteraard van Fins gebak. Eenmaal de avond op zijn einde liep, trokken we richting het meer. Er was namelijk noorderlicht voorspeld voor die avond. Omdat Pieter er niet bij kon zijn op de Finse avond had hij dan maar een kampvuur-avond op het strandje georganiseerd. Gezellig was het zeker en vast, maar geen noorderlicht.

De eerste oefening voor een meerdaagse hiking trip hebben we ook achter de rug. Gisterenavond besloten we namelijk buitenshuis te gaan eten. En dan bedoelen we niet één of ander pizzahuis of zo. Nee, we namen de fiets voor een tochtje van ongeveer 35 min richting onze eetplaats aan de rand van het water. Hout verzameld en vuur aangestoken, konden we beginnen te kokkerellen. Stond op het menu: aperitiefje, pasta met spekjes, marshmallows, thee en als afsluiter pannenkoeken met warme chocolademelk. De afsluiter hebben we dan wel gehouden voor wanneer we terug in ons appartement waren.

Tot na de Tallin-trip.

P.S.: Filmpje van de Finse avond kan nog volgen.